این قدر از فهمیدن نکته ادبی آیات زیر هیجان زده شدم که گفتم به شما هم بگم همه با هم بهیجانیم. اسمش لف و نشر نامنظمه
چطوری عیب دوست یا همسر یا غیره رو بگیم که ناراحت نشه؟ مثل روش زیر بگیم.
خداوند توی حرف زدنش یک مدلی حرف می زنه آدم خجالت می کشه.اول از رحمت می گه در وسط از غضب و آخر دوباره رحمت. که اول و آخر خوب باشه. حس خوبی بهمون دست بده. تازه آخر کار به خاطر کار بدی که ما خودمون کردیم عذرگونه حرف می زنه.
در آیه زیر خداوند اول از سفید رویی می گه(تبیض) بعد از سیاه رویی (تسود) . بعد دوباره از سیاه رویی(اسودت) و در آخر از سفیدرویی(ابیضت) . یعنی جوری تنظیم کرده که اول و آخر از سفیدرویی بگه. که اول و آخر از رحمت بگه که بفهمیم رحمتش بیشتر از غضبش هست و خیلی دوستمون داره.
يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَتَسْوَدُّ وُجُوهٌ فَأَمَّا الَّذِينَ اسْوَدَّتْ وُجُوهُهُمْ أَكَفَرْتُم بَعْدَ إِيمَانِكُمْ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا كُنتُمْ تَكْفُرُونَ
(آن عذاب عظیم) روزی خواهد بود که چهره هائی سفید، و چهره هائی سیاه میگردد، اما آنها که صورتهایشان سیاه شده، (به آنها گفته میشود:) آیا بعد از ایمان، و (اخ شنگول العلما...
ما را در سایت شنگول العلما دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : delkadeha بازدید : 155 تاريخ : سه شنبه 18 آبان 1395 ساعت: 5:38